Το προσωνύμιο “τίγρης” που τον ακολουθεί από την εποχή που έπαιζε μπάσκετ μέχρι σήμερα, δεν του αποδόθηκε τυχαία. Εκρηκτικός, αποφασιστικός με το πάθος να χαρακτηρίζει το παιχνίδι του, στοιχεία που διατήρησε όταν πέρασε από τη δράση στον πάγκο. Δούλεψε σε πολλές ομάδες και από το παλμαρέ του ξεχωρίζουν οι δύο ευρωπαϊκοί τίτλοι που κατέκτησε κάτι που δεν έχει κάνει άλλωστε, άλλος Έλληνας προπονητής. Με 537 αγώνες στο Πρωτάθλημα είναι στη 2η θέση όλων των εποχών ενώ οι 202 τον κατατάσσουν στη 10η θέση της αντίστοιχη λίστας. Το esake.gr συνεχίζει τα αφιερώματα στους 10 κορυφαίους, βάσει των αγώνων τους, προπονητές από καταβολής Α' Εθνικής (από το 1963-64) με τον Βαγγέλη Αλεξανδρή.

Γεννημένος στις 2 Φεβρουαρίου 1951, ο Αλεξανδρής άρχισε να παίζει μπάσκετ από την Αναγέννηση Θεσσαλονίκης που ήταν δημιούργημα του πατέρα Κωνσταντίνου Βαμβίνη. Ο Αλεξανδρής πήγαινε στο κατηχητικό του ιερού ναού της Αγίας Τριάδας και έπαιζε ποδόσφαιρο όμως η ομάδα δεν μπορούσε να αγωνιστεί στο τοπικό Πρωτάθλημα κι έτσι δημιουργήθηκε ένα ανοιχτό γήπεδο μπάσκετ δίπλα στην εκκλησία. Έτσι άρχισαν όλα στη σχέση πέντε δεκαετιών του “τίγρη” με το μπάσκετ. Η Αναγέννηση μάλιστα κατάφερε στη δεύτερη χρονιά από τη δημιουργία της να βρεθεί στην Α' τοπική κατηγορία αήττητη για να διεκδικήσει ακόμη και την άνοδο της στην Α' Εθνική στη συνέχεια. Ο Αλεξανδρής ήταν ο πρωταγωνιστής και σε ηλικία μόλις 19 ετών κλήθηκε από τον αείμνηστο Φαίδωνα Ματθαίου τόσο στην Εθνική ομάδα Εφήβων όσο και σε εκείνη των Ανδρών. Ο “Πατριάρχης του ελληνικού μπάσκετ” ήταν εκείνος που του απέδωσε το παρατσούκλι “τίγρης”.

Το Πρωτάθλημα του 1979

 
Σύντομα ο Βαγγέλης Αλεξανδρής προσέλκυσε το ενδιαφέρον μεγάλων ομάδων για να καταλήξει στον Άρη, ομάδα που υποστήριζε. Για να φορέσει όμως τα “κιτρινόμαυρα” και λόγω του απαγορευτικού κανονισμού της εποχής, αναγκάστηκε να μείνει ένα χρόνο εκτός δράσης μαζί με τον Χάρη Παπαγεωργίου που επίσης αγωνιζόταν στην Αναγέννηση. Το 1971 άρχισε να παίζει και με τον Άρη διένυσε τα πιο παραγωγικά χρόνια της καριέρας του έχοντας συμμετοχή στην κατάκτηση του Πρωταθλήματος του 1979, με προπονητή τον Γιάννη Ιωαννίδη και συμπαίκτες μεταξύ άλλων τους Παπαγεωργίου, Παραμανίδη, Καλαντίδη, Ανανιάδη και Χωλόπουλο. Στην καθοριστική μάλιστα νίκη επί του Ολυμπιακού εντός έδρας, ο Βαγγέλης Αλεξανδρής είχε 20/20 βολές!

Μετά την κατάκτηση του Πρωταθλήματος όμως ήρθε σε “σύγκρουση” με την τότε διοίκηση -είχε δηλώσει “ένιωσα ότι με αδικούν”- αλλά δεν μπόρεσε να μείνει ελεύθερος μέσω του ΑΣΕΑΔ. Έτσι και ενώ είχε ήδη αρχίσει την ενασχόληση του με την προπονητική σε Μελιτέα, ΜΕΝΤ και ΕΑΛ (τις δύο τελευταίες ανέβασε στην Β’ Εθνική) , τη σεζόν 1980-81 ανέλαβε τον Γυμναστικό Λάρισας στην “παρθενική” σεζόν του στην Α' Εθνική και έχοντας παίκτες όπως ο Άρης Ζώης και ο Νίκος Σταυρόπουλος. Ο ΓΣΛ είχε σημειώσει μεγάλες νίκες επί του Άρη, του ΠΑΟΚ, του Ηρακλή και της ΑΕΚ για να κερδίσει με ευκολία την παραμονή του.

Ο “τίγρης” παρότι είχε αρχίσει έτσι την προπονητική καριέρα του, δεν είχε “σκοτώσει” ακόμη τον παίκτη μέσα του. Έτσι το 1981, εκμεταλλευόμενος μια διάταξη και αφού είχε μείνει εκτός για ένα χρόνο, μετακινήθηκε στον ΠΑΟΚ. Φόρεσε τα ασπρόμαυρα για τέσσερα χρόνια και είχε συμμετοχή στην κατάκτηση του Κυπέλλου του 1984, στον τελικό των “ξυρισμένων κεφαλιών”. Τη σεζόν 1985-86 οδήγησε από τον πάγκο την εφηβική ομάδα του Άρη στη 2η θέση του Πανελληνίου Πρωταθλήματος όμως ακόμη υπήρχε αθλητική φλόγα μέσα του. Έτσι βρέθηκε και στην 3η μεγάλη ομάδα της Θεσσαλονίκης, τον Ηρακλή για να ολοκληρώσει την καριέρα του το 1988.

Σε αυτό το διάστημα είχε κάνει και 73 συμμετοχές με 344 πόντους στην Εθνική ομάδα των Ανδρών ενώ κατέκτησε τη 2η θέση στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Εφήβων του 1970.

Από τις αρχές της δεκαετίας του '90, άρχισε να γράφει βήμα-βήμα τη διαδρομή του στους πάγκους, κοουτσάροντας, μεταξύ άλλων, πολλές ομάδες από την ελληνική περιφέρεια. Το 1991 επέστρεψε στη Λάρισα για να οδηγήσει τον Γυμναστικό από τη Β' Εθνική στην Α1 μέσα σε δύο χρόνια. Μετά από ένα πέρασμα από τον ΠΑΟΚ, είχε μια άκρως επιτυχημένη παρουσία στον Απόλλωνα Πατρών τον οποίο οδήγησε στην έξοδο του στην Ευρώπη το 1996 αλλά και στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας το 1997. Στο παιχνίδι που έγινε στο ΟΑΚΑ, ο Απόλλων είχε αποδειχτεί “σκληρό καρύδι” για τον Ολυμπιακό της χρονιάς του “τριπλ-κράουν” αλλά ηττήθηκε με 80-78. 

Το θαύμα του Αμαρουσίου και ο τίτλος δια χειρός Ραϊτσεβιτς

 
Το 1997 βρέθηκε για πρώτη φορά στον πάγκο του Ηρακλή και στη συνέχεια για μία σεζόν στο Ηράκλειο. Μία από τις ομάδες στις οποίες έκανε δύο θητείες, ήταν το Μαρούσι με το οποίο έζησε μια μεγάλη στιγμή οδηγώντας το στην κατάκτηση του Κυπέλλου Σαπόρτα του 2001 στη Βαρσοβία. Το Μαρούσι είχε επικρατήσει με 74-72 της γαλλικής Ελάν Σαλόν με 31 πόντους του Τζίμι Όλιβερ.

Το 2001 έκανε τη 2η από τις τρεις θητείες του στο “τιμόνι” του ΠΑΟΚ για να ακολουθήσει ο Άρης της σεζόν 2002-03 και των πρώτων μηνών της σεζόν 2003-04 όταν αντικαταστάθηκε από τον Τσαρλς Μπάρτον. Στο διάστημα αυτό κατάφερε να οδηγήσει την ομάδα σε έναν ευρωπαϊκό τίτλο, το Τσάμπιονς Καπ του 2003 στη Θεσσαλονίκη. Ο Μίροσλαβ Ραϊτσεβιτς έγραψε τον επίλογο ενός θρίλερ με ευχάριστο τέλος, αφού ο Άρης νίκησε την πολωνική Προκόμ Τρεφλ με 84-83. Σε εκείνο το παιχνίδι ο Ουίλι Σόλομον είναι 32 πόντους, πέντε ριμπάουντ και πέντε ασίστ. Στην ίδια σεζόν ο Βαγγέλης Αλεξανδρής οδήγησε τον Άρη και στον τελικό Κυπέλλου Ελλάδας, τον οποίο η ομάδα της Θεσσαλονίκης έχασε από τον Παναθηναϊκό στη Λάρισα με 76-81.

Ακολούθησαν η Ολύμπια Λάρισας, η ΑΕΚ, ο ΠΑΟΚ (3η θητεία), ο Κολοσσός H Hotels, η Καβάλα, η ΑΕΛ και το Μαρούσι για να επιστρέψει στον Άρη για τη σεζόν 2011-12 και την εκκίνηση της επόμενης περιόδου πριν τον διαδεχτεί ο Βαγγέλης Αγγέλου. Το 2013 έκανε ένα διαφορετικό εγχείρημα αναλαμβάνοντας την Εθνική ομάδα της Ιορδανίας ενώ στη σεζόν 2014-15 κοουτσάρισε για 11 ματς τον Πανιώνιο πριν επιστρέψει στον Ηρακλή. Το φινάλε της περσινής σεζόν τον βρήκε στον Πανιώνιο.



PHOTOSTORIES

Στην Εθνική ομάδα το 1970 σε ηλικία 19 ετών και πριν πάρει μεταγραφή για τον Άρη τρίτος από δεξιά καθιστός. Διακρίνονται, επίσης, από αριστερά όρθιοι οι Ματθαίου (προπονητής), Ράμμος, Κόντος, Τρόντζος, Βασιλειάδης, Γκούμας, Αγάθος (βοηθός προπονητής). Καθιστοί από αριστερά οι Κέφαλος, Τσάνταλης, Ραφτόπουλος και μετά τον Αλεξανδρή, οι Διαμαντόπουλος, Χριστοφόρου

Τον Ιούλιο του 1976 στην βάφτιση της κόρης του Μαρίας, με την σύζυγο του, Ξένια και το νονό Γιάννη Ιωαννίδη, τότε συμπαίκτη του στον Άρη

Η πεντάδα του Πρωταθλητή Ελλάδας της σεζόν 1978-79 Άρη. Όρθιοι από αριστερά οι Παραμανίδης, Παπαγεωργίου, Σκόνδρας και καθιστοί οι Αλεξανδρής, Ανανιάδης

Στην απονομή του Πρωταθλήματος του 1979, σηκώνει πρώτος το τρόπαιο ως αρχηγός του Άρη στο κατάμεστο Αλεξάνδρειο

Την αγωνιστική χρονιά 1980-81 οδήγησε τον Γυμναστικό Σύλλογο Λάρισας στην παραμονή στην «παρθενική» συμμετοχή του στην Α' Εθνική. Το στιγμιότυπο είναι από τάιμ άουτ και διακρίνεται μεταξύ άλλων ο Νίκος Σταυρόπουλος

Στους πανηγυρισμούς για την κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας από τον ΠΑΟΚ το 1984 ύστερα από τη νίκη επί του Άρη στον «τελικό των ξυρισμένων κεφαλιών» μαζί με τους Μάνθο Κατσούλη, Αλέξη Μπακόπουλο

Με τη φανέλα του Ηρακλή και αντίπαλο τον Άρη και τον Νίκο Γκάλη

Με την ομάδα του Απόλλωνα Πάτρας της σεζόν 1995-96. Από αριστερά όρθιοι διακρίνονται οι Χατζόπουλος, Τσουκ, Μιλίσεβιτς, Τζόνσον, Παπαϊωάννου, Βούκσεβιτς. Καθιστοί μετά τον Αλεξανδρή οι Μολφέτας, Γεωργικόπουλος, Βετούλας (σήμερα προπονητής του Κολοσσού), Δανιήλ, Τζάκης και Πολυδωρόπουλος (βοηθός προπονητής)

Με το Κύπελλο Σαπόρτα που κατέκτησε ως προπονητής του Αμαρουσίου το 2001 στην Βαρσοβία στον τελικό με αντίπαλο την Ελάν Σαλόν (74-72)

Αποθεώνεται από τους φίλους του Άρη μετά την κατάκτηση του τίτλου του FIBA Champions Cup στο Αλεξάνδρειο και τη νίκη... θρίλερ στον τελικό επί της Πρόκομ Τρεφλ (84-83)

Στον πάγκο του ΠΑΟΚ το 2002 με συνεργάτες τους Μπάνε Πρέλεβιτς, Γιάννη Σφαιρόπουλο

Στο τέλος της περασμένης σεζόν καθοδήγησε την ομάδα του Πανιωνίου