Μετά από δέκα αγωνιστικές στη Basket League ΟΠΑΠ 2013-14 ο Πανελευσινιακός  έχει 4 νίκες-6 ήττες και ο Βασίλης Σκουντής σκιαγραφεί το προφίλ του Θωμά Νίκου που περισσότερο από τη διαρκή και μάλιστα  εντυπωσιακή πρόοδο του στο μπάσκετ, έχει να επιδείξει στο βιογραφικό του μια συγκλονιστική υπόθεση ζωής και θανάτου!

Και το όνομα αυτού Θωμάς Νίκου! Δεν είναι βεβαίως πρώτο όνομα στην μπασκετική πιάτσα, το όνομα του δεν μπαίνει πάνω πάνω στη φωτεινή μαρκίζα, αλλά ο πόιντ γκαρντ του Πανελευσινιακού εξελίσσεται στον εγκυκλοπαιδικό ορισμό του ανθρώπου ο οποίος γράπωσε την ευκαιρία από τα μαλλιά. Συν τοις άλλοις, εάν ο Αντι Γουόρχολ έταξε 15 λεπτά δημοσιότητος στον καθέναν εξ ημών, ο Νίκου τα αβγάτισε και τα έκανε είκοσι οκτώ!

Τόσα (λεπτά) είναι ο μέσος όρος συμμετοχής του στο εφετινό πρωτάθλημα, δέκα παραπάνω απ’ όσα του έδινε πέρυσι ο αγαπημένος του προπονητής!

Όντως η σχέση του Νίκου με τον Γιώργος Σκαραφίγκα είναι μακρόχρονη, πολύ ιδιαίτερη και άρρηκτη. Προφανώς ο προπονητής του Πανελευσινιακού δεν του κάνει χάρη, διότι απλούστατα ο Νίκου δικαιώνει την εμπιστοσύνη της οποίας τυγχάνει εκ μέρους του Σκαραφίγκα και όλων των συμπαικτών του.

«Παίζει με μυαλό και με καρδιά και μετά από τέρσσερα χρόνια που συνεργαζόμαστε στον Πανελευσινιακό νιώθω ήσυχος όταν βρίσκεται στο γήπεδο, διότι μπορεί να κατευθύνει την ομάδα και να κάνει αυτό που πρέπει» τόνισε σχολιάζοντας την απόδοση και κυρίως την πρόοδο του «πουλέν» του σε συνέντευξη του προς τον ραδιοφωνικό σταθμό Sentra 103.3 o Γιώργος Σκαραφίγκας, στον απόηχο της νίκης του Πανελευσινιακού επί του Αρη, στην οποία ο Νίκου έπαιξε θεμελιώδη ρόλο με 8 πόντους, 7 ασίστ και 2 κλεψίματα. Και συμπλήρωσε: «Ο Θωμάς αποτελεί μια τρανή απόδειξη της εξέλιξης που μπορεί να έχει ένας παίκτης, ανεξαρτήτως του ταλέντου και των προσόντων του, όταν δουλεύει σκληρά και μένει προσηλωμένος. Τότε όχι μονάχα επιβιώνει, αλλά διαπρέπει κιόλας».

Στο ίδιο μήκος κύματος εξέπεμψε και ο ο συμπαίκτης και συνομήλικος, αλλά πολύ πιο μπαρουτοκαπνισμένος σε υψηλό επίπεδο ανταγωνισμού, Μανώλης Παπαμακάριος, ο οποίος σχολίασε τόνισε σε συνέντευξη του στην εκπομπή «Pick n’ Roll» του ΟΤΕ-ΤV: «Ο Θωμάς είναι παράδειγμα προς μίμηση για όλα τα παιδιά που παίζουν μπάσκετ. Επειδή ανήκω κι εγώ σε μια παρεμφερή κατηγορία, η εξέλιξη του αποδεικνύει πόσο μεγάλο ρόλο παίζει η σκληρή δουλειά, ανεξαρτήτως του όποιου ταλέντου διαθέτει ο καθένας μας».

Η μετάθεση από την Αρτα και η ευκαιρία του μπάσκετ

Ο Θωμάς Νίκου γεννήθηκε στις 25 Ιουνίου του 1980 στην Αρτα, έχει ύψος 1μ.85 και αγωνίζεται στη θέση του πόιντ γκαρντ. Αρχισε την καριέρα του από τη Δόξα Αρτας ενώ παράλληλα φοιτούσε στη Σχολή Αστυφυλάκων και το 2000 κατέβηκε με μετάθεση στην Αθήνα και εντάχθηκε στον Ατταλο Νέας Φιλαδελφείας, που αγωνιζόταν στην Α’ κατηγορία της ΕΣΚΑ. Στη συνέχεια πήρε προαγωγή στον Αλιμο (Α2) ακολούθησε η τριετής θητεία του στη Νήαρ Ηστ (Α2, Β’ εθνική), τη σεζόν 2009-10 ντεμπουτάρησε τσην Α1 με την Καβάλα και από το 2010 άραξε στην Ελευσίνα, που απέβη η ασφαλής Ιθάκη του!

Σε 26 αγώνες της Basket League OΠΑΠ 2012-13 ο Νίκου είχε μέσο όρο 18 λεπτά, 3.9 πόντους (19/41 δίποντα, 13/33 τρίποντα, 25/37 βολές), 1.9 ριμπάουντ, 2.4 ασίστ, 0.7 κλεψίματα και 5.5 βαθμούς αξιολόγησης ανά αγώνα, αλλά οι εφετινοί δείκτες του σε όλες τις κατηγορίες εκτοξεύθηκαν! Μετά από δέκα αγώνες ο πόιντ γκαρντ του Πανελευσιανιακού έχει να επιδείξει 28 λεπτά συμμετοχής, 6.4 πόντους 9με πoσοστά 56.3% στα δίποντα, 41.1% στα τρίποντα, 52.4% στις βολές), 1.8 ριμπάουντ, 4.8 ασίστ, ένα κλέψιμο, 1.9 λάθη και 8.2 βαθμούς στο ranking. Ξεχωριστό παράσημο στη στατιστική του και σαφή απόδειξη της δημιουργικής ικανότητας και του αλτρουϊσμού του είναι το γεγονός ότι βρίσκεται στην τέταρτη θέση των κορυφαίων πασέρ της Basket League ΟΠΑΠ 2013-14 με 48 ασίστ, πίσω από τον Βασίλη Σπανούλη (57), τον Δημήτρη Διαμαντίδη (55) και τον DJ Kούπερ (54).

«Γουστάρω την προπόνηση πιο πολύ κι από τον αγώνα»!

«Ο πρωταρχικός στόχος μας είναι να παραμείνουμε στη Basket League OΠΑΠ και εφόσον το καταφέρουμε γρήγορα, τότε μπορούμε να κοιτάξουμε πιο ψηλά και να διεκδικήσουμε κάτι περισσότερο» επισημαίνει ο Νίκου, που αποτελεί τον παλαιότερο παίκτη των «σταχυοφόρων», μετά τον Δήμο Αβραμίδη.

Σχολιάζοντας την εντυπωσιακή εξέλιξη στο παιχνίδι του ο πόιντ γκαρντ του Πανελευσινιακού τόνισε: «Ο προπονητής και οι συμπαίκτες μου με  εμπιστεύονται και νιώθω ότι είμαι ένα σημαντικό εξάρτημα της μηχανής της, οπότε κάθε μέρα, που περνάει, τονώνεται η αυτοπεποίθηση μου. Εγώ έδινα ανέκαθεν μεγάλη έμφαση στην προπόνηση, στην οποία... σκυλιάζω και μάλιστα τη θεωρώ σημαντικότερη από έναν αγώνα, διότι η αναλογία των προπονήσεων προς τους αγώνες σε μια εβδομάδα είναι έξι προς μία! Επίσης έχει παίξει πολύ σημαντικό ρόλο το γεγονός ότι το μπάσκετ δεν είναι το κατ’ εξοχήν επάγγελμα μου. Είμαι αστυφύλακας, εργάζομαι στην υπηρεσία μου και αντιμετωπίζω το μπάσκετ όχι ως επάγγελμα, αλλά ως χόμπι, ως διασκέδαση και ως απόδραση, με αποτέλεσμα να το απολαμβάνω πολύ και να μην νιώθω πίεση».

Ο Νίκου δεν είναι ένας συνηθισμένος παίκτης του μπάσκετ και η προσωπική (ανθρώπινη) ιστορία του αποτελεί ούτως ή άλλως παράδειγμα επιμονής, θέλησης και αφοσίωσης.  Υπηρετώντας ως αστυνομικός στην Άμεση Δράση έζησε από πρώτο χέρι τον κίνδυνο του θανάτου, αλλά με μια επιδέξια … reverse ντρίμπλα κατάφερε να του ξεφύγει, να ξανασταθεί όρθιος στα πόδια του και να συνεχίσει να ασχολείται με το αγαπημένο του μπάσκετ και μάλιστα στο υψηλότερο επίπεδο.

Αυτή η ιστορία αποκαλύφθηκε από τον δημοσιογράφο Κώστα Σωτηρίου  στις 13 Ιανουαρίου του 2013 και δημοσιεύθηκε στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας «Το Βήμα». Το θέμα προκάλεσε μεγάλη αίσθηση στην αθλητική και στη δημοσιογραφική κοινωνία και είχε ως αποτέλεσμα τη βράβευση του συντάκτη του από τον Πανελλήνιο Σύνδεσμο Αθλητικού Τύπου.

Με την ευκαιρία του αφιερώματος στον Θωμά Νίκου η επίσημη ιστοσελίδα του ΕΣΑΚΕ αναδημοσιεύει σήμερα το κείμενο του Κώστα Σωτηρίου:

Ο παίκτης που ξεγέλασε τον θάνατο

Η απίστευτη ιστορία του 32χρονου μπασκετμπολίστα και αστυνομικού που χτυπήθηκε από σφαίρα και αγωνίζεται εφέτος στην Α1 με τον Πανελευσινιακό.

Οσοι έχουν φλερτάρει με τον θάνατο καταφέρνοντας να τον «ξεγελάσουν» αντιλαμβάνονται τη ζωή διαφορετικά, σκέφτονται με άλλους κώδικες, τρέφουν συναισθήματα με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Ο 32χρονος μπασκετμπολίστας του νεοφώτιστου στην Α1 Πανελευσινιακού Θωμάς Νίκου γνώριζε τι θα πει πιστολίδι στους δρόμους της Αθήνας ως μέλος πληρώματος της Αμεσης Δράσης. Στις 9 Ιουνίου 2006, στη διάρκεια ένοπλης ληστείας στην Πατησίων, μια σφαίρα διαπέρασε το στόμα του, αλλά παρ’ όλα αυτά ήταν γραφτό να επιζήσει και να συνεχίσει να απολαμβάνει τις δύο μεγάλες αγάπες του, το μπάσκετ και την Αστυνομία, έχοντας ευτυχισμένη οικογενειακή ζωή...

«Ήταν μεσημέρι και ο ήλιος σε τύφλωνε. Αυτό όμως ήταν και το στοιχείο που μου έσωσε τη ζωή. Βγάζοντας το κεφάλι μου από την κάλυψη μιας κολόνας αισθάνθηκα το φως εκτυφλωτικό και ενστικτωδώς έκλεισα τα μάτια και άνοιξα το στόμα μου. Τότε με χτύπησε η σφαίρα, η οποία διέλυσε όλα μου τα δόντια, αλλά για καλή μου τύχη από την πρόσκρουση άλλαξε πορεία και σφηνώθηκε στην κάτω γνάθο. Ήταν 9 Ιουνίου 2006 - το θυμάμαι σαν τώρα -, έξι ημέρες μετά την ολοκλήρωση του πρωταθλήματος της Α2. Τότε αγωνιζόμουν στον Αλιμο. Τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς υπέγραψα στη Νήαρ Ηστ» αφηγείται στο «Βήμα» και χαμογελά πονηρά σαν μικρό παιδί, καθώς οι γναθοχειρουργοί που ανέλαβαν να αποκαταστήσουν τη βλάβη με απανωτές επεμβάσεις τον είχαν προειδοποιήσει ότι τυχόν τραυματισμός στο ίδιο σημείο θα επιβράδυνε την επούλωση του τραύματος και θα τον οδηγούσε ξανά στο χειρουργείο.

Οι μεγάλες αγάπες

«Οι γιατροί μου είπαν να αποφεύγω τις επαφές. Αυτό όμως ήταν αδύνατο. Το μπάσκετ είναι άθλημα επαφών και, όπως μπορεί να αντιληφθεί κανείς, για την αγάπη σου μερικά πράγματα τα θυσιάζεις. Ποιος ξέρει; Ισως να είχα από μικρός άγνοια κινδύνου, η οποία μου έχει βγει πάρα πολλές φορές στα γήπεδα. Το μπάσκετ όμως είναι για μένα διασκέδαση. Δεν είναι η δουλειά μου αλλά το χόμπι μου. Το ότι έχω καταφέρει να αγωνίζομαι στην Α1 οφείλεται στην αγάπη και στο πάθος που έχω για το άθλημα. Το μπάσκετ μού αρέσει και το κάνω με όλη μου την καρδιά. Οι δύο μεγάλες μου αγάπες, εξαιρουμένης της οικογένειάς μου, είναι το μπάσκετ και η Αστυνομία. Εκτοτε βέβαια αγωνίζομαι με ειδικό προστατευτικό μασελάκι» εξομολογείται ο Νίκου.

Πώς προέκυψε όμως η επιθυμία του να εργαστεί στην Ελληνική Αστυνομία και δη στην Αμεση Δράση, η οποία έρχεται καθημερινά σε επαφή με τους πιο επικίνδυνους κακοποιούς; «Το επάγγελμα αυτό πάντα μου άρεσε γιατί ο αδελφός του πατέρα μου ήταν αξιωματικός της Αστυνομίας. Με γοήτευε το ότι μπορούσες να βοηθήσεις τους ανθρώπους και να προσφέρεις στο κοινωνικό σύνολο. Μπήκα το 1999 μέσω πανελλήνιων εξετάσεων και αμέσως μετά την αποφοίτησή μου από τη σχολή έπιασα δουλειά στην Άμεση Δράση. Ήθελα μια υπηρεσία που να έχει αδρεναλίνη. Δουλεύεις έξω καθημερινά και νιώθεις πραγματικά αστυνομικός. Έχω εμπλακεί σε αρκετές καταδιώξεις, όπως και σε περιστατικά με πυροβολισμούς. Κανένα όμως δεν είχε διαρκέσει τόση ώρα όπως το συμβάν στην Πατησίων. Υπήρχε έντονη ανταλλαγή πυροβολισμών και σίγουρα κράτησε πάνω από δέκα λεπτά. Δεν είναι τυχαίο ότι βρέθηκαν γύρω στους 95 κάλυκες» ανακαλεί στη μνήμη του ο Νίκου, ο οποίος δεν διστάζει να αποκαλύψει ότι «στο τέλος συνελήφθησαν μόνο οι δύο από τους τρεις ληστές»...

Σε νέο πόστο

Μετά το συμβάν, που κόντεψε να είναι θανατηφόρο, ο Νίκου, ο οποίος έχασε βάρος λόγω της δυσκολίας να τραφεί («για αρκετό καιρό δεχόμουν την τροφή με καλαμάκι, με αποτέλεσμα οι μασητήριοι μύες να ατροφήσουν και να πρέπει να περάσει σημαντικό διάστημα για να καταφέρω να φάω κανονικά» μας λέει) επέστρεψε για περίπου έξι μήνες στην Άμεση Δράση, «την οποία θα υπηρετούσα ακόμη και σήμερα αν δεν απελευθερωνόταν θέση στην Υπηρεσία Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού της Αστυνομίας, η οποία απασχολεί αρκετούς αθλητές που έχουν σημειώσει διακρίσεις με τις μικρές εθνικές ομάδες ή έχουν φέρει διακρίσεις σε διεθνείς διοργανώσεις των Ενόπλων Δυνάμεων και Αστυνομίας, όπως εγώ. Άλλωστε, τα χαρτιά μου για τη μετάθεση τα είχα καταθέσει πολύ προτού τραυματιστώ στη ληστεία της Πατησίων».

Οι αντιδράσεις

Στα γήπεδα της ελληνικής επικράτειας ο Νίκου δεν αντιμετώπισε προβλήματα και ενοχλητικές συμπεριφορές. Οι συμπαίκτες του βέβαια γνώριζαν τη διπλή ιδιότητά του αλλά απέφευγαν τα πειράγματα βλέποντας τον... μαραθώνιο που έτρεχε καθημερινά για να είναι συνεπής στις προπονήσεις.

«Έχω παίξει σε αρκετά γήπεδα αλλά δεν μου έχει τύχει κάτι δυσάρεστο. Ίσως να μη με αναγνώριζαν οι οπαδοί των άλλων ομάδων. Όσο για τους συμπαίκτες μου, όχι μόνο δεν μου έκαναν πλάκες, αλλά γνωρίζοντας ότι εργαζόμουν στην Άμεση Δράση και ότι ήμουν κάθε μέρα στους δρόμους το εκτιμούσαν. Τις περισσότερες φορές είχα νυχτερινή βάρδια 21.00-05.30, αλλά ποτέ δεν έχασα την πρωινή προπόνηση που άρχιζε στις 9.00, μολονότι με τρεις ώρες ύπνου χρειαζόταν να οδηγήσω από το σπίτι μου στο Περιστέρι ως τον Άλιμο. Μπορώ να πω ότι η συνέπεια και η αφοσίωση που έδειχνα έκαναν τους συμπαίκτες μου να με εκτιμούν περισσότερο» θυμάται με υπερηφάνεια ο γκαρντ του Πανελευσινιακού.

«Άλλαξα θεαματικά τρόπο σκέψης»

Το δραματικό και αξέχαστο συμβάν του 2006 έκανε τον Θωμά Νίκου άλλο άνθρωπο, καθώς τον οδήγησε να αλλάξει τον τρόπο σκέψης του και την ιεράρχηση των αξιών του.

«Άλλαξε θεαματικά ο τρόπος σκέψης μου. Κατάλαβα ότι το πιο σημαντικό αγαθό είναι η υγεία. Η οικογένειά μου και η υγεία έρχονται πρώτα και όλα τα άλλα ακολουθούν. Μετά το συμβάν δίνω περισσότερη σημασία στις προσωπικές σχέσεις. Τηλεφωνώ πιο συχνά στους φίλους μου, ενώ προηγουμένως υπήρχαν φορές που το αμελούσα. Αν παλαιότερα έλεγα στη γυναίκα μου μια φορά "σ' αγαπώ", τώρα το λέω δέκα. Η μεγάλη αλλαγή στη συμπεριφορά μου έγκειται στο ότι πλέον δίνω πιο πολλή σημασία στους ανθρώπους που έχω γύρω μου. Αυτό θα πρότεινα σε όλους. Θα ήθελα να μπορούσαν να καταλάβουν, χωρίς φυσικά να βιώσουν αυτά που βίωσα εγώ, πόσο ασήμαντα είναι τα υλικά αγαθά που μάταια επιζητούν. Να μπορούσαν να το συνειδητοποιήσουν ανώδυνα και όχι όπως εγώ» λέει με πειθώ ο μπασκετμπολίστας, ο οποίος με αφορμή την πρόσφατη εμπλοκή ανδρών της Αστυνομίας σε υπόθεση διακίνησης ναρκωτικών καυτηρίασε τέτοιου είδους παράνομες συμπεριφορές και απέστειλε το μήνυμά του στα νέα παιδιά, που σκέφτονται να ακολουθήσουν τον δρόμο του:

«Όποιος βάζει το δάχτυλό του στο μέλι, πρέπει να πηγαίνει φυλακή. Θυμάμαι ότι ήρθα από την Άρτα μόνος μου. Ζούσα μόνος μου και με τα περίπου χίλια ευρώ που έπαιρνα φρόντιζα να τα βγάζω πέρα. Κυκλοφορούσα όμως με παπάκι, όχι με Mercedes και BMW. Αν θέλεις να μπεις στην Αστυνομία, πρέπει να μπεις γιατί την αγαπάς. Όσοι με ρωτούν, λοιπόν, τους απαντώ: "Πλούσιοι στην Αστυνομία δεν θα γίνετε ποτέ. Θα έχετε τα προς το ζην, αλλά δεν θα πλουτίσετε". Υπάρχουν αμέτρητοι πειρασμοί, αυτό μπορώ να σας το βεβαιώσω, αλλά εκεί φαίνεται η δύναμη του χαρακτήρα. Αν είναι να μπεις στην Αστυνομία για να πας στην άλλη πλευρά του νόμου, καλύτερα να διαλέξεις πλευρά εξαρχής. Εφόσον επιλέγεις ένα επάγγελμα, οφείλεις να το υπηρετήσεις, είτε λέγεσαι αστυνομικός είτε γιατρός είτε εκπαιδευτικός είτε δημοσιογράφος. Μόνον έτσι μπορείς να κοιμάσαι ήσυχος τα βράδια»...