Στην έβδομη αγωνιστική της Βasket League ΟΠΑΠ της σεζόν 2013-14 ο Κολοσσός Ρόδου άλωσε τη Δράμα και ο Βασίλης Σκουντής σκιαγραφεί το προφίλ ενός παίκτη που βαδίζοντας στα χνάρια του αγίου (του) κουβάλησε τον Κολοσσό από τη μια όχθη στην άλλη!

Ο Άγιος Χριστόφορος πήρε, λέει, το όνομα του και θεωρείται προστάτης των οδηγών και των οδοιπόρων διότι σήγκωσε τον Χριστό στα χέρια του  και τον πέρασε από τη μια όχθη του ποταμού στην άλλη. Υπ' αυτήν την σημειολογική έννοια η αποστολή του Κολοσσού ΒΑΠ στη Δράμα ήταν κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του Στεφανίδη. Ως γνωστόν, η Δράμα αποκαλείται “πόλη των υδάτων” και ο Χριστόφορος δεν έχασε την ευκαιρία να πάρει  τους Ροδίτες από το χέρι και να τους βγάλει αβρόχοις ποσίν από το πάρκο των πηγών της Αγίας Βαρβάρας!

Γνώριζε κιόλας τη διαδρομή από τις συχνές επισκέψεις του με την ομάδα της (γειτονικής) Καβάλας, οπότε το έργο του διευκολύνθηκε, με αποτέλεσμα ο Κολοσσός, ο οποίος άρχισε την εφετινή σεζόν της Basket League ΟΠΑΠ με πέντε σερί ήττες, να πετύχει δυο συνεχείς νίκες (επί των Τρικάλων BC Aries και επί του ΚΑΟΔ) και να...στανιάρει!

Τις τελευταίες μέρες η ατμόσφαιρα στη Ρόδο είναι μελαγχολική και πένθιμη εξαιτίας των θυμάτων του κατακλυσμού και -επειδή τίποτε δεν έχει μεγαλύτερη σημασία από ανθρώπινες ζωές που χάνονται- το “νησί των Ιπποτών” δεν χάρηκε όσο θα έπρεπε τη νίκη του Κολοσσού. Σε κάθε περίπτωση η ομάδα έπραξε το καθήκον της κι όπως είπε ο πρόεδρος της ομάδας Παντελής Κουγιός, “αυτό ήταν το ελάχιστο που θα μπορούσαμε να κάνουμε”...

Στεφανίδη το εγκώμιον λοιπόν, καθώς ο 33χρονος γκαρντ υπήρξε ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης του Κολοσσού ΒΑΠ στην άλωση του γηπέδου “Δημήτρης Κραχτίδης” : σε 36 λεπτά συμμετοχής ο Χριστόφορος πέτυχε 19 πόντους (με 4/4 δίποντα, 3/6 τρίποντα, 2/2 βολές), πήρε δυο ριμπάουντ, μοίρασε μία ασίστ, έκανε τρία κλεψίματα, υπέπεσε σε μόλις ένα λάθος κι αυτή η γεμάτη και καταλυτική (στη διαμόρφωση του αποτελέσματος) εμφάνιση του, τον πίστωσε με 22 βαθμούς στο σύστημα αξιολόγησης.

Μέχρι στιγμής, σε επτά αγώνες του εφετινού πρωταθλήματος, ο Στεφανίδης έχει να επιδείξει μέσο όρο 9.8 πόντους (με 12/20 δίποντα, 8/14 τρίποντα, 21/24 βολές), 1/7 ριμπάουντ, 2.3 ασίστ, 1.1 κλεψίματα και 1.5 λάθη, αλλά στην προκειμένη περίπτωση περισσότερο από τα στατιστικά στοιχεία μετρούν (και αναλόγως επιβραβεύονται) η συνέπεια, η ομαδικότητα, ο αλτρουισμός και η αφοσίωση του στην εκάστοτε ομάδα του  και γενικώς στο παιχνίδι.

Σε  μια εποχή, κατά την οποία, λόγω των συνθηκών, οι παίκτες λειτουργούν όπως οι παλιοί λεγεωνάριοι και αλλάζουν τις ομάδες εν ριπή οφθαλμού, ο Στεφανίδης αποτελεί υπόδειγμα πίστης και αφοσίωσης: ανατράφηκε στο “εργαστήρι μπάσκετ” του Παλαιού Φαλήρου με το οποίο έπαιξε επί πέντε χρόνια (1999-2004) στην Α2 και εν συνεχεία έλαβε ευμενή προαγωγή στην Α1, αγωνιζόμενες πέντε σεζόν στο Μαρούσι (2004-09 και τέσσερις στην Καβάλα (2009-13), ενώ  έπεται η ανάλογη συνέχεια στον Κολοσσό Ρόδου!

“Μακάρι να συμβεί κάτι τέτοιο, διότι θα σημαίνει ότι θα αντέχω να παίξω μέχρι τα...τριάντα φεύγα μου” αυτοσαρκάζεται ο γεννημένος στις 29 Ιουλίου του 1980 πόιντ γκαρντ ο οποίος έχει ύψος 1.84, φέρει ένα ένδοξο μπασκετικό επώνυμο (του “Κούκλου” του Πανελληνίου και της Ολύμπια Μιλάνο,Μίμη Στεφανίδη, με τον οποίο δεν έχει καμία συγγενική σχέση) και έχει μοιράσει τα 15 χρόνια  της αξιοπρεπέστατης καριέρας του μόλις σε τέσσερις ομάδες!

“Τέτοιες σχέσεις λειτουργούν αμφίδρομα” εξηγεί ο Στεφανίδης. “Σε όλες τις ομάδες μου έμεινα για πολύ καιρό, διότι δέθηκα μαζί τους και δέθηκαν κι αυτές με εμένα. Είναι αλήθεια ότι εγώ λειτουργώ πολύ με το συναίσθημα κι αυτό άλλοτε κάνει καλό κι άλλοτε γίνεται βλαβερό. Όσοι με εμπιστεύονται ξέρουν καλά ότι δεν είμαι παίκτης του “9” και του “10”, αλλά δεν είμαι κιόλας του “3” ή του “4”! Ξέρουν καλά ότι θα δώσω πάντοτε τον καλύτερο εαυτό  μου και θα είμαι εκεί για την ομάδα και για τους συμπαίκτες μου”.

Το Σάββατο ο Στεφανίδης αισθανόταν σαν να βρίσκεται σε ένα πολύ οικείο περιβάλλον. “Αυτό είναι γεγονός και σίγουρα με βοήθησε να παίξω καλά και να συμβάλω στη σπουδαία νίκη της ομάδας μου. Όσο έπαιζα στην Καβάλα, εκτός από τα επίσημα ματς με τον ΚΑΟΔ πηγαίναμε συχνά στη Δράμα για να παίξουμε φιλικά, οπότε ξέρω καλά το γήπεδο και το περιβάλλον”...

Απ'  όλες τις ομάδες της Basket League ΟΠΑΠ 2013-14, ο Κολοσσός έκανε τελευταίος σεφτέ στις νίκες, αλλά έστω και καθυστερημένα βρήκε τα πατήματα του και στέκεται πάλι στα πόδια του. “Κάποια στιγμή θα αντιδρούσαμε και θα παίζαμε το μπάσκετ μας, δεν γινόταν να συνεχίσουμε με τον ίδιο τρόπο. Είναι πολύ κακή η συνήθεια και η μνήμη της ήττας, διότι μπορεί να σε οδηγήσει σε μια κατάσταση μόνιμης ηττοπάθειας και μοιρολατρίας. Αυτό πάθαμε πέρυσι  με την Καβάλα, διότι βρεθήκαμε στο 0-7 και ήταν δύσκολο  να ανακάμψουμε και να σωθούμε” το φιλοσοφεί ο Στεφανίδης, ο οποίος το Σάββατο στη Δράμα πέτυχε το τρίποντο που άλλαξε τον ρουν της Ιστορίας (70-69).

“Μετά από τόσα χρόνια που βρίσκομαι στα γήπεδα, έχω πεισθεί ότι σε τέτοιες περιπτώσεις είναι καλύτερα να βρίσκεσαι κοντά στο σκορ, παρά να είσαι πάνω. Στη Δράμα χάναμε μέχρι το τελευταίο λεπτό, αλλά δείξαμε ισχυρό χαρακτήρα και όταν αντεπιτεθήκαμε και περάσαμε μπροστά ο ΚΑΟΔ δεν μπόρεσε ν' αντιδράσει, άλλωστε είχαν στενέψει πολύ τα χρονικά περιθώρια” σχολιάζει ο 33άχροος γκαρντ.

Τόσο ως παίκτης, όσο και ως άνθρωπος ο Στεφανίδης είναι χαμηλών τόνων και δεν παρασύρεται, ούτε σηκώνει ψηλά τον αμανέ. Έχω αυτογνωσία που βεβαίως αποτελεί προϊόν της εμπειρίας μου, αλλά απ' ό,τι θυμάμαι τον εαυτό μου, ποτέ δεν ξέφυγα. Το πιο σπουδαίο πράγμα στην καριέρα και στη ζωή είναι να ξέρεις τι μπορείς και τι δεν μπορείς να κάνεις. Πρέπει να θέτεις βραχυπρόθεσμους στόχους και σε πρώτη φάση προτού τα βάλεις με τους αντιπάλους σου, οφείλεις να νικήσεις τον εαυτό σου! Από τη στιγμή που δεν είμαστε όλοι  Λεμπρόν Τζέιμς, Διαμαντίδηδες, Σπανούληδες κοκ, πρέπει να παραμένουμε γήινοι και να προσπαθούμε να γίνουμε οι πρωταθλητές του εαυτού μας”!

Αυτό το περί γήινων χαρακτήρων ο Χριστόφορος το λέει, το εννοεί και το τεκμηριώνει κιόλας, με την εξέλιξη των ινδαλμάτων του: “Όταν ήμουν μικρός κι άρχισα να παίζω μπάσκετ, στο ΝΒΑ άκμαζαν οι Σικάγο Μπουλς κι εμένα μου άρεσε πολύ ο Πίπεν. Ευτυχώς συνειδητοποίησα πολύ γρήγορα την πραγματικότητα και βρήκα ένα πολύ πιο προσεγγίσιμο ίνδαλμα στο πρόσωπο του πόιντ γκαρντ της Γιουγκοπλάστικα Σπλιτ, Ζόραν Σρετένοβιτς”.