Η είδηση της ανανέωσης του συμβολαίου του Βαγγέλη Μαργαρίτη μέχρι το 2018 εν μέσω φημών για έντονο ενδιαφέρον άλλων ομάδων –κάτι φυσιολογικό για ένα παίκτη που κάνει τόσο καλή σεζόν- ήταν ένα καλό μαντάτο για τον ΠΑΟΚ μετά την σειρά αγώνων με τον Παναθηναϊκό και ενόψει αυτής των μικρών τελικών με τον Αρη.

Τι είναι όμως αυτό που έκανε το «Δικέφαλο του Βορρά» να προσφέρει νέο συμβόλαιο και μάλιστα τριετούς διάρκειας –σπανίως πια βλέπουμε τέτοιου είδους συμφωνίες στο σύγχρονο μπάσκετ- σε έναν παίκτη που πριν τρία χρόνια έβγαζε το ψωμί του στην Α2 και είναι πια στα 33 του;

Η περίπτωση Μαργαρίτη θα πρέπει να χρησιμοποιείται από κάθε αθλητή που αισθάνεται να μην αποδίδουν καρπούς οι κόποι του ή να μην αναγνωρίζεται η αξία του, ότι αργά η γρήγορα θα του δοθεί η ευκαιρία. Ο Μαργαρίτης προερχόταν από μια πολύ καλή σεζόν με τους Ικαρους Σερρών (13,48 πόντοι και 6,2 ριμπάουντ) την περίοδο 2011-2012 όταν επιχείρησε να ανοίξει μόνος του –αφού καμία ομάδα δεν του έδωσε την ευκαιρία- εκ νέου την πόρτα της Basket League ΣΚΡΑΤΣ (είχε δύο συμμετοχές με τον Ηρακλή την περίοδο 2001-2002 και άλλες 17 με το Περιστέρι το 2009-2010). Ανοιξε μόνος του την πόρτα της μεγάλης κατηγορίας, αρπάζοντας την ευκαιρία που του έδωσε ο ΠΑΟΚ, δηλώνοντας συμμετοχή στο training camp της ομάδας. Ο Μαργαρίτης έπεισε για την αξία του αλλά δύσκολα θα μπορούσε τότε να φανταστεί κανείς ότι θα συμπλήρωνε –βάσει του νέου του συμβολαίου- μια εξαετία στο «παλατάκι».

Ο Μαργαρίτης ήταν το καλοκαίρι του 2012 για τον ΠΑΟΚ μία «ζαριά». Ενας παίκτης που προορίζονταν για ρολίστας αλλά στην πορεία εξελίχθηκε σε πρωταγωνιστή, σε παίκτη «κλειδί» και στις δύο πλευρές του παρκέ. Είναι από τις περιπτώσεις παικτών που οι αριθμοί δεν απεικονίζουν πλήρως την παρουσία τους στο παρκέ ωστόσο είναι και αυτοί ενδεικτικοί της αξίας, της προσφοράς του στον ΠΑΟΚ την τελευταία τριετία και εξηγούν το γιατί η ομάδα της Θεσσαλονίκης του προσέφερε τριετές συμβόλαιο…