Λίγους μήνες πριν κλείσει τα 40 του χρόνια –γεννήθηκε το Νοέμβριο του 1976- ο Μιχάλης Κακιούζης αποφάσισε πως ήρθε η ώρα να αποχωρήσει από τα παρκέ του μπάσκετ. Αυτά στα οποία μεγαλούργησε τόσο σε συλλογικό όσο και σε εθνικό επίπεδο. Ανακοίνωσε σήμερα την απόφαση του, λίγες εβδομάδες αφού το έκανε και ο επί χρόνια συνοδοιπόρος του στην ΑΕΚ αλλά και τις Εθνικές ομάδες Νίκος Χατζής.

Το www.esake.gr παρουσιάζει τις σημαντικότερες στιγμές του χρυσού αρχηγού της «ένωσης» αλλά και της «επίσημης αγαπημένης». Ενός συλλέκτη τίτλων!

Με τη γραπτή του δήλωση ανακοίνωσε την απόφαση του και κατέγραψε το περίγραμμα μιας μεγάλης καριέρας…

«Φεύγω …»

«Αυτός που έχει τη συνήθεια να ταξιδεύει, ξέρει να φτάνει πάντα τη στιγμή που πρέπει να φύγει». 
21 χρόνια επαγγελματικής διαδρομής. Έχοντας πλήρη επίγνωση των συνθηκών ανακοινώνω, ότι έφτασε η στιγμή ν’ αποχωρήσω. Φεύγω στο τέλος της αγωνιστικής περιόδου από τη μάχιμη δραστηριότητα ως αθλητής. Διότι στη μάχιμη δραστηριότητα από άλλο πόστο θα παραμείνω. Αυτό επιβάλλει μια ανώτερη εσωτερική ανάγκη. Αυτό υπαγορεύει η φυσική νομοτέλεια της ζωής.

21 χρόνια επαγγελματικής διαδρομής, ή περισσότερα από 30 αν συνυπολογίσει κανείς τη στιγμή, που βρέθηκα με μια μπάλα στα χέρια όντας αθλητής στα Τμήματα Υποδομής του Ιωνικού στη Νέα Φιλαδέλφεια, έδωσα και την ψυχή μου. Σε ένα μεγάλο ταξίδι, που είχε κυρίως μπουνάτσες, αλλά και φουρτούνες. Που είχε τίτλους. Που είχε και ατυχίες. 
Εκτιμώ, ότι ο Φάρος αποτελεί και σημειολογικά για μένα το τελευταίο λιμάνι της καριέρας μου. Το πρώτο, στην ΑΕΚ της καρδιάς μου, σαν να ήταν χθες. Τότε, που μου έπεσε το τηλέφωνο από τα χέρια. Καλοκαίρι του 1994. Ο κυρ-Χρήστος (ο πατέρας μου) με έπαιρνε από καρτοτηλέφωνο στην οδό Τρυπιά για να μου «ανακοινώσει» ότι έκλεισα στη «Βασίλισσα». Εγώ σπίτι. Δεν άντεξα. Έκλαψα. Από χαρά. Στην ΑΕΚ έκλαψα και στη συνέχεια. Βίωσα και προδοσία και πίκρα. Τα άφησα όμως πίσω. Οικογένειά μου είναι. Το «3-2» επί του Ολυμπιακού. Βαρκελώνη. Λωζάννη. Αλησμόνητα.

Ένιωσα την πρώτη μεγάλη ικανοποίηση ανεβαίνοντας στο ψηλότερο βάθρο του Κόσμου με την Εθνική Εφήβων, το 1995, όταν αμούστακα παιδιά ακόμα νιώσαμε ανατριχίλα από χιλιάδες κόσμου στο ΟΑΚΑ. Όταν ως αρχηγός της Εθνικής σήκωσα το 2005 το τιμημένο, στο Ευρωπαϊκό του Βελιγραδίου ένιωσα την απόλυτη ικανοποίηση, όταν έβαλα και το δικό μου λιθαράκι μαζί με τους συμπαίκτες μου ώστε να διατηρηθεί η «επίσημη αγαπημένη» στο υψηλότερο επίπεδο.
Ένιωσα ικανοποίηση και το 2006 στη Σαϊτάμα στη νίκη σαν παγκόσμιος τίτλος επί των ΗΠΑ, αλλά και ανείπωτη στενοχώρια μετά την ήττα στον Τελικό με Ισπανία.
Καθεμιά ομάδα απ’ όσες αγωνίστηκα, σε Ελλάδα ή εξωτερικό, ήταν για μένα σημαντική, και είμαι υποχρεωμένος να ευχαριστήσω όλους όσοι μου έδωσαν την ευκαιρία να προσφέρω.
Υπήρξαν και άνθρωποι τους οποίους στενοχώρησα, με πράξεις ή λόγια μου. Είναι εγωιστικό, αλλά ζητώ να με συγχωρέσουν ή κατανοήσουν.

Ευχαριστώ τους προπονητές, που συνέβαλαν στην αγωνιστική μου ανέλιξη. Ευχαριστώ τους συμπαίκτες μου. Ευχαριστώ τους φιλάθλους, που με στήριξαν σε όλη αυτή τη διαδρομή. Ευχαριστώ τους εκπροσώπους του Τύπου, οι οποίοι τις περισσότερες φορές υπήρξαν γενναιόδωροι μαζί μου. Ευχαριστώ την οικογένειά μου για την στήριξη διαρκείας. Ευχαριστώ και τον Θεό, διότι με αξίωσε να είμαι γερός και μου έδωσε απλόχερα όλες αυτές τις χαρές, αλλά κυρίως επειδή τα παιδιά μου με είδαν να αγωνίζομαι. 
Ένα άλλο ταξίδι στον μαγικό κόσμο του αθλήματος, που όλοι αγαπάμε, θα αρχίσει από το καλοκαίρι του 2016. 
Προχωράμε…
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ».

Έργα και ημέραι του Κακιούζη

Ο Μιχάλης Κακιούζης θα αποχωρήσει στο τέλος της τρέχουσας σεζόν από τα παρκέ έχοντας κατακτήσει τα πάντα και έχοντας παίξει μπάσκετ σε κάθε γωνιά της Ευρώπης.

Πέρασε άλλωστε από την Ιταλία, την Ισπανία, τη Γαλλία, την Τουρκία, την Κύπρο, από τον Άρη, την Κηφισιά και φέτος τον Φάρο Κερατσινίου. Οι σημαντικότερες επιτυχίες του σε συλλογικό επίπεδο όμως, σημειώθηκαν με τη φανέλα της ΑΕΚ με την οποία άλλωστε πέρασε επτά από τα 20 χρόνια της επαγγελματικής του καριέρας. Παίζοντας στην «ένωση» από το 1995 μέχρι το 2002 κατέκτησε το Σαπόρτα Καπ του 2000, τον τίτλο της Basket League ΣΚΡΑΤΣ του 2002 και δύο κύπελλα Ελλάδας το 2000 και το 2001.

Αποχωρεί όμως έχοντας στο παλμαρέ του ακόμη τον τίτλο του πρωταθλητή σε Ιταλία, Τουρκία, Κύπρο και Ελλάδα! Αν σε αυτά προστεθούν το χρυσό μετάλλιο στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα παίδων του 1993, το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα εφήβων του 1995 και το χρυσό μετάλλιο στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα ανδρών του 2005 γίνεται σαφές ότι ο Κακιούζης ήταν και είναι ένας συλλέκτης τίτλων…

Οι αριθμοί του…

Ο Μιχάλης Κακιούζης πέρασε πολλά χρόνια στην… ξενιτιά. Από τον Οκτώβριο του 1995 όμως όταν και έκανε ντεμπούτο (Αμπελόκηποι-ΑΕΚ 73-80 με 13 πόντους, 2/4 βολές, 4/6 δίποντα, 1/4 τρίποντα, 13 ριμπάουντ, δύο ασίστ και δύο κλεψίματα!) δεν ήταν και λίγα τα επιτεύγματα του σε στατιστικό επίπεδο.

Αναλυτικά οι αριθμοί του στις 290 συμμετοχές του στην κατηγορία…

Σε αυτή τη διαδρομή του στο επαγγελματικό Πρωτάθλημα και με τους παραπάνω αριθμούς, ο Κακιούζης κατατάσσεται μέχρι σήμερα…

43^ος σε συμμετοχές

32^ος σε πόντους

19^ος σε εύστοχα δίποντα

20^ος σε αμυντικά ριμπάουντ

13^ος σε επιθετικά ριμπάουντ

17^ος στο σύνολο των ριμπάουντ...